Tomasz Mann w „Czarodziejskiej Górze” w ciekawy sposób opisuje dwoistość czasową: „Czy można słowami streścić czas, czysty czas jako taki, sam dla siebie i w sobie! Zaiste nie, usiłowanie samo byłoby niedorzecznością. Opowiadanie brzmiące: „Czas upłynął, minął, toczył się czas” i tym podobne – nie, tego przecież nikt przy zdrowych zmysłach nie nazwie opowiadaniem. Byłoby to podobne do szaleńczego uderzania przez przeciąg godziny w punkt, ton lub akord – i nazywanie tej czynności muzyką. Bowiem opowiadanie podobne jest w tym do muzyki”

T Mann, Czarodziejska góra”, Warszawa 1965, s.254-255.

Fragment jednej z moich prac ( na temat gry z rzeczywistością)

W cenionej przez Miłosza i sfilmowanej przez Andrzeja Wajdę powieści Tomasza Tryzny „Panna Nikt” można przeczytać następujący, trafny opis czasu: „Katarzyna mówi, że czas to guma do żucia, a z gumą do żucia można wyprawiać różne cuda. Można ją sobie mlaskać, można ja trzymać pod językiem w postaci małej kulki, można ja wydymać i strzelać z niej, można ją też niechcący połknąć. Można ją też przeciągnąć cieniutką niteczką od buzi aż do sklepu po drugiej stronie ulicy.


panTo dzięki za tę mandalę, jest śliczna :) Tak się rozpędziłam w poszukiwaniu myśli na temat czasu , że coś mi umknęło:)

Paula, wczoraj znalazłem coś takiego:

CZAS LINEARNY, A CZAS KOLISTY

Czas linearny to czas historyczny, teologiczny zmierzający do jakiegoś celu, aspekt męski
Czas kolisty to czas natury, cykliczność, powtarzalność, odradzanie się, aspekt kobiecy

Źródło: arabwordcenter.cba.pl/notzlit.html
Masz jakiś pomysł, jakie pod to podczepić nazwiska? Chodzi mi o jakichś literaturoznawców, którzy coś takiego mogliby napisać.

Pzdr.

to mam zadanie, pewnie po drodze wyszukam całą masę innych rzeczy o czasie :))

lula322 napisał:
to mam zadanie, pewnie po drodze wyszukam całą masę innych rzeczy o czasie :))
To przy okazji jeszcze poszukaj proszę w tych swoich notatkach, czegoś, co głosi, że badania nad literaturą są również rodzajem filozofowania. Coś takiego kiedyś słyszałem, ale niestety nie pamiętam u kogo...

Pzdr.

panTo napisał;

To przy okazji jeszcze poszukaj proszę w tych swoich notatkach, czegoś, co głosi, że badania nad literaturą są również rodzajem filozofowania. Coś takiego kiedyś słyszałem, ale niestety nie pamiętam u kogo.

Chętnie poszukam tego wieczorem ( zrobię sobie taką gimnastykę w głowie) teraz jednak muszę znikać.

Miłego dnia Wam :)

Jeszcze coś takiego :

Wszystkie rzeczy mają swój czas i swym zamierzonym biegiem przemija wszystko pod słońcem
Eklezjasta 3,1
i
Czas pożera rzeczy łac. Tempus edax rerum

Z Metamorfoz Owidiusza
( od razu mam inne skojarzenie)

Goya Saturn pożerający swoje dzieci

To przy okazji jeszcze poszukaj proszę w tych swoich notatkach, czegoś, co głosi, że badania nad literaturą są również rodzajem filozofowania. Coś takiego kiedyś słyszałem, ale niestety nie pamiętam u kogo.


S Lem Filozofia przypadku


ale przede wszystkim egzystencjaliści

Sartre

Camus

Camus napisał esej Filozofia i powieść, w którym stwierdza że każdy filozof jest twórcą, tworzącym indywidualny świat.Wielcy powieściopisarze to powieściopisarze -filozofowie. Wymienia min Balzaka, Stendhala, Sade'a, Dostojewskiego, Prousta, Marlaux, Kafkę.

A Camus, Mit Syzyfa i inne eseje, warszawa 2004.

Jutro podrzucę jeszcze jakiś cytat z tego eseju