Ja mam monitor- widmo:) Od razu przypomina mi się kot Behemot z Bułhakowa mówiący, że każdy potrafi trafić w przedmiot, który widać a cała zabawa tkwi w tym, by trafić w przedmiot niewidzialny, od dwóch tygodni jestem do takich numerów zmuszona:)

To mówił jednak Korowiow :

Ach, tak, serce... W serce to on trafia – Korowiow wyciągnął długi swój palec w kierunku
Asasella – jak chce. W dowolny przedsionek albo w dowolną komorę – do wyboru.
Małgorzata nie od razu zrozumiała, a zrozumiawszy zawołała ze zdumieniem:
– Ale przecież ich nie widać!
– Złociutka – skrzeczał Korowiow – cała sztuka na tym polega, że są niewidoczne! Na tym właśnie polega cały dowcip!

– Nie chciałabym się spotkać z panem, kiedy będzie pan miał w ręku rewolwer – spoglądając kokieteryjnie na Asasella powiedziała Małgorzata. Pasjami lubiła ludzi, którzy to, co robią, robią po mistrzowsku.
– Królowo bezcenna – piszczał Korowiow – nikomu bym nie radził spotkać się z nim nawet wtedy, kiedy nie będzie miał w ręku żadnego rewolweru! (...)Nie ma czego zazdrościć człowiekowi, który na swej drodze spotka Asasella.

Kot podczas eksperymentu ze strzelaniem siedział nasępiony,aż wreszcie oświadczył:
-Podejmuję się pobić ten rekord z siódemką.

A pamiętacie ten fragment (?):

(...) W każdym razie panu, niech mi pan wierzy, cegła nie zagraża. Pan umrze inną
śmiercią. – A może wie pan, jaką? – ze zrozumiałą ironią w głosie zasięgnął informacji Berlioz, dając się wciągnąć w tę rzeczywiście dość idiotyczną rozmowę. – I może mi pan to powie?
– Chętnie – przystał na to nieznajomy. Zmierzył Berlioza spojrzeniem, jakby zamierzał uszyć mu garnitur, wymruczał przez zęby coś w rodzaju: “raz, dwa, ...Merkury w drugim domu...
księżyc wzeszedł... sześć – nieszczęście... wieczór – siedem...” – i głośno, radośnie oznajmił: – Utną panu głowę!

:)

michael napisał:

link na czata: s1.polchat.pl/chat.php?_room=astrolabium_bywam jakby co :)

W hołdzie Behemotowi :)

Przerażające

w tle jakby maszyna do szycia mojej Babci:)
Nie znosiłam tej maszyny:)

W domu stał również Singer- atrapa i straszak

dlaczego maszyna Singera była straszakiem ?

Bo:

Heinrich Hoffman
O Juleczku, co miał zwyczaj ssać palec

Ja wychodzę po ciasteczka,
Rzekła mama do Juleczka.
Sprawiajże się tu przykładnie,
Nie ssij palców, bo nieładnie.
Bo kto palec w buzię tłoczy,
Zaraz krawiec doń wyskoczy
Z nożycami, zły okrutnie
I paluszki temu utnie
Julek przyrzekł słuchać mamy,
Lecz nie wyszła jeszcze z bramy,
A już nieposłuszny malec
Myk do buzi duży palec!

Wtem ktoś z trzaskiem drzwi otwiera,
Wpada krawiec jak pantera.
I do Julka skoczy żywo.
Nozycami w lewo, w prawo.
Uciął palec jeden, drugi,
Aż krew trysła we dwie strugi.
Julek w krzyk, a krawiec rzecze:
Tak z nieposłuszeństwa leczę!
Wraca mama, aj! wstyd! bieda!
Juleczkowi ciastek nie da,
Bo kto mamy nie usłucha,
Temu dosyć bułka sucha.
Płacze Julek, żal niebodze,
A paluszki na podłodze.



Oto czym karmiono Lulę :)

Żartuję, lula karmiła się tym sama :)