[Każdy praktykujący astrolog powinien o tym pamietać...]
************
Obraz świata wewnętrznego pacjenta budowany jest w przebiegu psychoterapii przez długi czas: z dziećmi poprzez zabawę i dialog, z dorosłymi przez dialog (wolne skojarzenia) i analizę marzeń sennych. Duża część terapii jest poświęcona naturze i charakterowi relacji, dlatego, że relacja terapeutyczna, w swej istocie, opiera się na wcześniej zinternalizowanych związkach pacjenta z osobami znaczącymi w jego życiu, które zostają przeniesione przez pacjenta na osobę terapeuty. Terapeuta jest włączany do "wewnętrznego świata" pacjenta, co rozgrywa się w przeniesieniu. Proces ten nieuchronnie budzi lęki, konflikty i trudności pacjenta, jednak od obecności tych zjawisk zależy efektywność terapii.
Innym częstym pytaniem jest kwestia nie udzielania informacji osobistych przez terapeutę. Terapeuta, którego życie zewnętrzne nie jest znane pacjentowi, staje się partnerem odpowiednim do rozwinięcia, wyrażenia i poznania fantazji pacjenta w całej ich złożoności. Nie chodzi tu o pragnienie bycia tajemniczym czy prowokującym, lecz o to, by zadanie, którego się podjął zostało zrealizowane jak najefektywniej. Jeśli zbyt wiele wiadomo o realnym życiu terapeuty, fantazja zostanie zredukowana, a dialog terapeutyczny nie będzie możliwy.
http://www.psychoterapia-psychoanalitycz...u.pl/zrozumienie.htm
************
Dlatego realizacja pokus płynących ze stosunku zakochanych pacjentów wobec terapeutów jest w psychoterapii zabroniona kodeksem etycznym i nazwana nadużyciem, które można też ścigać prawnie. Możliwość zobaczenia w terapeucie "kogoś innego" jest tu wielokrotnie większa niż w normalnym życiu. Wpływają na to czynniki związane z samym procesem psychoterapeutycznym: szczególną wrażliwością i otwartością emocjonalną, silnym sojuszem pomiędzy pacjentem a terapeutą, lecz przede wszystkim siłą pragnienia i projekcji pacjenta, a więc kogoś, o kim z góry wiadomo, że nie radzi sobie konstruktywnie ze swoim życiem. Może pacjent w życiu nadmiernie obawia się więzi, które otworzyła psychoterapia, spuszczając z łańcucha wszystkie siły tkwiące dotąd na uwięzi, może pacjent jest osobą niedojrzale idealizującą wszystkie swoje związki z ludźmi (i to właśnie znów się przydarzyło), może regres do stanu dziecięcych pragnień absolutnego bezpieczeństwa każe widzieć w terapeucie opiekuńczą siłę swego życia, a zarazem siła niespełnionych pragnień bliskości i oparcia każe widzieć w kimś po prostu życzliwym i osobiście zaangażowanym (w terapię) ideał swego życia.
http://www.terapia.rubikon.net.pl/html/Plec_psychoterapia.htm
************
Jednym ze zjawisk, jakie mają miejsce w procesie terapeutycznym, jest przeniesienie. Dla zrozumienia rodzaju przeniesienia istotne jest to, że większość pacjentów placówek terapii uzależnień stanowią, niezależnie od grupy wiekowej, mężczyźni, natomiast terapeutkami są częściej kobiety znacznie młodsze od opisywanych tu pacjentów.
Terapeuta zdający sobie sprawę z zachodzących zjawisk (przeniesienia i przeciwprzeniesienia) może umiejętnie wykorzystać je w procesie terapeutycznym. Terapeutka, która ma wgląd w to, że pacjent obsadził ją w roli córki, wie równocześnie, jak ważną osobą stała się dla niego. Tego typu relacja stanowić może jeden z istotnych czynników terapeutycznych, pod warunkiem, że terapeutka uświadamia sobie i kontroluje własne myśli, uczucia i zachowania wynikające z przeciwprzeniesienia. Będzie wtedy stanowcza i wymagająca wobec pacjenta. Nie będzie się starała chronić go przed koniecznym w procesie zdrowienia cierpieniem, natomiast korzystając z pełnionej przez siebie roli, pomoże mu twórczo przejść przez kolejne etapy procesu terapeutycznego, wpływając w znacznie większym stopniu na zachodzące u niego zmiany.
W tego typu relacji, ważnymi, nie wymienionymi tu jeszcze elementami, które mogą utrudniać pacjentowi ujawnianie faktów z jego życia, aktualnych myśli oraz uczuć są: poczucie winy i wstyd doświadczane przez niego wobec własnych, obecnie dorosłych, dzieci. Wstyd związany jest również z przeżywaniem przez pacjenta różnych uczuć i fantazji (czasem o treści erotycznej) odnoszących się do terapeutki. Pacjenci niejednokrotnie przeżywają w stosunku do terapeutów obojga płci żywe uczucia i tworzą na ich temat własne wyobrażenia, mają także dotyczące ich fantazje, co staje się niekiedy źródłem silnego napięcia występującego u pacjentów podczas sesji terapeutycznej. Ważne jest zatem, aby terapeuta potrafił dostrzec te zjawiska (czasem zresztą pacjent mając wysoki poziom bezpieczeństwa w relacji sam o nich mówi), mógł omawiać je z zespołem terapeutycznym oraz superwizorem i aby potrafił poradzić sobie z występującymi problemami z korzyścią dla procesu terapeutycznego.
http://www.terapia.rubikon.net.pl/html/Zdrowie_sens.htm
