Tak, czuje ze nie moge w pelni wyraza siebie ze wgledu na dezaprobate spoleczna.

Przyjazn to zwiazek porozumienia miedzy ludzmi, oparty na subtelnych zasadach, ktore nie podlegaja interesownosci. Nie odnajduje sie w grupach - sa ciasne, narzucaja ramy. Wolnosc w polaczeniu z indywidualnoscia oraz szeroko pojeta empatia jest kluczem do zrozumienia siebie i swiata. Zero granic, zero regul.

Nie odnajduje sie w grupach - sa ciasne, narzucaja ramy.
Bardzo pasuje do Saturna w 11.

Wolnosc w polaczeniu z indywidualnoscia oraz szeroko pojeta empatia jest kluczem do zrozumienia siebie i swiata. Zero granic, zero regul.<

Interesuja mnie osoby niezalezne, potrafiace wziasc sprawy w swoje rece i nie zrzucac odpowiedzialnosci na barki mezczyzny jako glowy rodziny, domu, muszacego bez wgledu na kaprysy partnerki zaspokoic jej potrzeby. Z drugiej strony powinna byc subtelna i czula, posiadac zdolnosc empatii. Przedkladaloby sie to na trwalosc uczuc, ich poglebianie. Partnerka jako nie tylko druga osoba, ale partner w zyciu, towarzysz podrozy, zdolny pojsc z druga osoba na calosc, jesli bedzie taka potrzeba. Przyjaciel w prawdziwym slowa tego znaczeniu.

Tak, trafilem na taka osobe (tak mi sie przynajmniej wydaje), ale nic z tego nie wyszlo. Nie pociagaja mnie klotnie, wymiana pogladow - tak. Nie lubie kobiet-wampow. Kobieta niezalezna i silna ale posiadajaca cechy opiekounczosci (nie nadmiernej) oraz seksapilu - jak najbardziej.

Aha. Bardzo dla mnie wazna rzecza jest poczucie niezaleznosci. Potrafie byc wierny ale gdy czuje nacisk z drugiej strony, uciekam.

Nie podejmowalem jej nigdy (tylko prace dorywcze), poniewaz w ogole nie czuje zwiazku z rzeczywistoscia w tym sensie, ze praca w sensie etatu czy zaleznosci od terminow wydaje mi sie byc czyms, co ja traktuje jako wiezienie, przymus nie do udzwigniecia. Nigdy nie wykonywalem satysfakcjonujacej pracy, m in ze wgledu na to, ze moje zainteresowania i chec ich rozwiajania mija sie niemal calkowicie z ogolnie przyjetymi normami i potzrebami rynku. Od zawsze nauka w szkole czy obowiazaek odbieralem jako ciezar, zawsze mialem swoj swiat, swoje dazenia. Nigdy nie zaznalem rowniez sukcesow, od zawsze byla ucieczka od pracy, szkoly.

Kwestie finansowe sa dla mnie wazne o tyle, aby zapewnic godziwy byt sobie oraz osobie drugiej (wglednie rodzinie, jesli sie na nia zdecyduje). Rowniez mosliwosc spelniania swoich zamierzen (zainteresowan), ale w tym wypadku potrzebne mi jest tylko tyle, ile wynosi zapotrzebowanie na to. Bycie milionerem i szastanie pieniedzmi na pokaz mnie nie interesuje, aczkolwiek chcialbym miec ten konfort, ze nie mysle o rachunkach, robi to za mnie bank.

Z zastojem jest podobnie takze we wszystkich innych materiach, doslownie jakbym byl skrepowany czyms niewidzialnym. Co sie tutaj dzieje?