Cesarzowa (uprosz. pismo chiń.: 满城尽带黄金甲; trad. pismo chiń.: 滿城盡帶黃金甲; hanyu pinyin: Mǎnchéng Jìndài Huángjīnjiǎ) – chiński film z 2006 r. w reżyserii Zhang Yimou. Film został nominowany do Oscara w kategorii najlepsze kostiumy. Więcej: http://pl.wikipedia.org/wiki/Cesarzowa_(film)
Ostatni cesarz (ang. The Last Emperor, 1987) − brytyjsko-francusko-hongkońsko-włoski film biograficzny w reżyserii Bernarda Bertolucciego. Film opowiada historię życia Puyi, ostatniego cesarza Chin.
Żegnaj, moja konkubino – chińsko-hongkoński melodramat z 1993 roku.
Historia miłosna rozgrywająca się w latach 1924-1977. Mały Cheng uczy się w szkole operowej. Żeby został przyjęty, matka obcina mu szósty palec u ręki. Delikatny Cheng zostaje przeznaczony do grania ról kobiecych. Jego kolega, silny i odważny Duan, staje się jego obroną. Potem obaj zdobywają sławę jako wykonawcy ról króla Chu i jego konkubiny.
Dom latających sztyletów (ang. House of Flying Daggers, chiń. 十面埋伏, shí miàn mái fú) – przygodowo-kostiumowy film fabularny z 2004 roku, który został wyprodukowany w kooperacji Chin i Hongkongu, w reżyserii Zhang Yimou.
Akcja filmu rozgrywa się w roku 859, chińska dynastia Tang chyli się ku upadkowi. Powstają buntownicze organizacje, dwóch kapitanów Leo i Jin, pragnie złapać przywódcę grupy "Domu latających sztyletów". Do celu ma ich doprowadzić nieświadoma niczego, niewidoma tancerka Mei – córka zmarłego przywódcy buntowników.
Dom Latających Sztyletów w idziałem zaraz po Cesarzowej. Oba filmy nakręcone przez tego samego reżysera: Zhang Yimou więcej: pl.wikipedia.org/wiki/Zhang_Yimou
KINO CHIŃSKIE
OD PEKIŃSKIEJ OPERY DO PSYCHOTHRILLERA
KONRAD J. ZARĘBSKI
Historia chińskiego kina zaczęła się stosunkowo późno. Wprawdzie jeszcze pod koniec XIX wieku zarówno Edison jak i Pathé wysłali swoich operatorów do Chin, ale na pierwszy chiński film trzeba było czekać aż do 1905 roku. Nazywał się "Zdobycie góry Jun" i był ekranizacją fragmentu chińskiej opery z jedną z jej gwiazd w roli głównej. Wiadomo, że spotkał się z ogromnym zainteresowaniem: nie tylko dlatego, że widzowie byli ciekawi "zachodniego teatru cieni", jak nazywano kino w Państwie Środka, ale przede wszystkim dlatego, że można było zobaczyć ukochanego aktora za nieporównywalnie niższą cenę niż wykupując bilet do opery.(...)