no tak ... tylko, że w ten sposób to możemy przyjąć założenie że wszystko jest myśleniem magicznym

więc albo robimy założenie że świat wokół nas jest wytworem naszej fantazji ... albo próbujemy uporządkować jakoś otaczającą rzeczywistość

lucy napisał:
więc albo robimy założenie że świat wokół nas jest wytworem naszej fantazji ... albo próbujemy uporządkować jakoś otaczającą rzeczywistość
...albo robimy założenie że świat jest wytworem naszej fantazji i próbujemy ją jakoś uporządkować (nad nią zapanować) :)

lucy napisał:

...więc albo robimy założenie że świat wokół nas jest wytworem naszej fantazj...
Wszystko na około jest wytworem naszej fantazji - domy, drogi, łyżki, krzesła - to magia ludzkiego umysłu je stwarza. Podobnie jak drzewa, niebo ptaki - motyl je widzi inaczej, to fatazja naszego umysłu odziewa je w te, a nie inne, szaty ;)

idąc dalej tym torem myślenia ... słuszny wydaje się pogląd, który niedawno usłyszałam

wszyscy jesteśmy wariatami, tylko nie wszyscy są zdiagnozowani ;)


pozdr

Swojego czasu poznałam pewnego ateistę. Twierdził on, że po śmierci nie ma już nic, że „w życiu piękne są tylko chwile” i tymi chwilami trzeba się cieszyć.

Jak to?! – jestem tylko ciałem, które po śmierci zgnije i będą toczyć je robaki, i że wszyscy których kocham tak po prostu znikną i nigdy więcej ich nie zobaczę?!!!

Myśląc w ten sposób o śmierci, lękam się jej, nie potrafię się z tym pogodzić. Dlatego myślę magicznie, że jest jeszcze jakiś inny świat, w innym wymiarze, w wymiarze mojej duszy, jak dotąd o nie potwierdzonym naukowo istnieniu.
I wtedy mój lęk przed śmiercią się rozpływa.

Ten ateista nie myślał magicznie, pogodził się z naturą rzeczy. Do tego jego życie to stąpanie nad przepaścią i zaglądanie śmierci w oczy o czym może świadczyć np. jego wyjazd do Afganistanu.

Astrologia to kolejny wymiar innego świata w obronie przed materializmem, lub jak kto woli rodzaj myślenia magicznego..

Przez przypadek natknęłam się na tą pozycję: „Rok magicznego myślenia” Joan Didion.

Cytat z tej książki :

Życie zmienia się szybko.
Życie zmienia się w jednej chwili.
Siadasz do kolacji i życie, jakie znasz, kończy się.
Pozostaje kwestia żalu nad sobą.

jest hasłem przewodnim dla filmu „33 sceny z życia” Małgorzaty Szumowskiej.

Podstawowym wątkiem dramatycznym Roku magicznego myślenia jest specyficzna walka, jaką skłonna do kontrolowania siebie i innych psychika bohaterki toczy z rzeczywistością, nie przyjmując do końca nieodwracalności faktów, z którymi ma do czynienia.
Mąż zmarł, córka pogrążyła się w śpiączce.
Słyszymy zatem o tym, że na coś podobnego nie można się przygotować, a potem nie da się tego zaakceptować.
salonartystyczny.blogspot.com/2010/03/kw...go-myslenia-ewa.html

Filmu Szumowskiej nie widziałam

Twój opis fimu skojarzył mi się z dwoma dziełami Kieślowskiego: "Niebieski" i "Bez końca"-zwłaszcza ten drugi jest bliski tematyce magicznego myślenia

Pozdrawiam ciepło:)


a książka Didion jest super

i lepiej żebym nie zaczęła mówić o literaturze realizmu magicznego z np. Domem Duchów na czele:)